تو به من خندیدی

                       و نمی دانستی

                                         من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

                                                                                         سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

                   سیب را دست تو دید

                                       غضب آلوده به من کرد نگاه

                                                           سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

                                                                                     و تو رفتی و هنوز

                                                                   سالها هست که در گوش من آرام آرام

                                                                                     خش خش گام تو تکرار کنان

                                                                                                                  می دهد آزارم

ومن اندیشه کنان

غرق این پندارم:

          که چرا باغچه ی کوچک ما سیب نداشت؟

خرداد 43